پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، جداسازی مستقیم کربن (CO2) از هوا که به Direct Air Capture (DAC) شناخته شده است، یکی از راهکارهای بسیار مؤثر برای دستیابی به اهداف توافق پاریس یعنی محدود کردن افزایش میانگین دمای جهانی به کمتر از ۲ درجه سانتی گراد به شمار می‌آید. شاید بتوان گفت این فناوری یک ابزار بسیار ضروری برای کاهش تغییرات آب و هوایی کره زمین است.

در این روش، دی‌اکسید کربن به طور مستقیم و از طریق تماس مواد شیمیایی با هوای محیط جذب مواد و حذف می‌شود و در ادامه این مواد شیمیایی پس از فرآیند جذب، مجدداً بازیافت می‌شوند، ماده شیمیایی می‌تواند یک حلال قلیایی آبی مانند هیدروکسید سدیم باشد.

باید توجه داشت که انرژی مورد نیاز برای استخراج کربن در این فرآیند، حدود ۲۵۰ کیلووات ساعت در جذب هر تن CO2 است که عدد قابل توجهی است بنابراین برای تأمین برق مورد نیاز لازم است از انرژی‌های تجدیدپذیر استفاده ‏شود. البته بهره‌گیری از نیروگاه‌های هسته‌ای کوچک نیز مطرح شده است. باید توجه داشت برای افزایش کارآیی این سیستم، تجهیزات مربوطه، مستقیماً در مسیر عبور باد نصب می‌شوند.

با توجه به الزام کربن صفر تا سال ۲۰۵۰ برای همه کشورها، از همین‌رو بسیاری از آنها با تدوین قوانین جدید، حمایت‌ها و مشوق‌های مالی، از هر روشی که این امر را محقق کند یا تسریع ببخشد، پشتیبانی می‌کنند و این روش یکی از فناوری‌های جذاب برای کشورهای پیشرفته و درحال توسعه است.

البته محققان هشدار داده‌اند که استفاده از روش‌های نوآورانه حذف کربن مانند DAC نباید بهانه‌ای برای آلوده‌کنندگان اصلی محیط زیست باشد و خواستار آن هستند که هر دو روش به صورت موازی پیگیری شود.

تاکنون ۵۰ کشور به‌طور رسمی از این روش استقبال کرده‌اند و نصب سیستم‌های مذکور در سایت‌های منتخب در مناطق مختلف دنیا در حال انجام است و گسترش آن به شدت از سمت طرفداران محیط زیست و با جذب سرمایه‌گذاری‌های کلان، در حال پیگیری است. در حال حاضر هاب‌های اصلی این سیستم در کشورهای آمریکا، نروژ، ایسلند، کنیا و امارات قرار دارند که در دو سایت اخیر در مرحله نهایی است.

وحید فتح‌الله‌زاده-مدیر واحد طراحی و مهندسی فناپ زیرساخت