پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، اما به گفته پتیس، سیستم تجاری امروزی به این شکل عمل نمیکند. در عوض، کشورهایی با مازاد تجاری، مانند چین، تولید بسیاری از کالاها را بسیار بیشتر از نیازهای داخلی خود یارانه میدهند و در عین حال مصرفکنندگان را از خرج کردن بیشتر درآمدشان به جای پسانداز آن بازمیدارند. چین نمونه بارز این اتفاق است. پکن نرخ بهره را پایین نگه میدارد که کسب سود برای پساندازکنندگان را دشوار میکند و تشکیل اتحادیههای کارگری مستقل و مذاکرات جمعی را که میتوانند موجب افزایش دستمزدها شوند، ممنوع میکند. در همین حال، دولت وامهای کمهزینهای را در اختیار تولیدکنندگان قرار میدهد و زمین رایگان و انرژی با تخفیف را به بخشهای صنعتی منتخب هدایت میکند. در واقع، جریانهای مالی و کالاهای ناشی از این سیاستها به طور مؤثر تقاضا را از ایالاتمتحده به چین منتقل میکنند یا به بیان دیگر، بیکاری را از چین به ایالاتمتحده صادر میکنند.
صادرات بیکاری از چین به آمریکا
دیوید جی. لینچ- واشنگتن پست

دیدگاه کلاسیک تجارت این است که کشورها کالاها را صادر میکنند تا پولی برای تأمین نیازهای وارداتی خود کسب کنند. براساس نظریه دیوید ریکاردو، اقتصاددان قرن نوزدهم، اگر هر کشور در تولید کالاهایی که در آنها نسبت به دیگران مزیت نسبی دارد تخصص پیدا کند، تمام ملتها به لحاظ تجاری میتوانند وضعیت بهتری پیدا کنند.
ارسال نظر